عامل بروز سرطان در طب سنتی

– خون در درون قلب و رگ‏ها (شرایین، وریدها و مویرگ‏ها) جا دارد.

– بلغم، آن را لنف‏ گویند و عروق لنفاوى را پر کرده است.

– صفرا در کبد به وجود آمده و کم ‏کم در کیسه صفرا جمع شده و گاهى با انقباضات کیسه صفرا به روده‏ ها مى‏ ریزد.

– سودا ذرات جامد معلق در خون است که اکثرا از جنس املاح و معدنیات بوده و چون در حال عادى در خون غوطه ‏ور است، جزء اخلاط و مایعات بدن محسوب مى ‏شود ولى در حقیقت آن را باید جزء جامدات به حساب آورد.

این چهار خلط اهمیت اساسى در بدن دارند و در بیمارى‏ ها تغییراتى پیدا مى‏ کنند که اساس طب اخلاطى بقراط مبتنى بر تغییرات کمى و کیفى این اخلاط چهارگانه است.
قدما به سایر مایعات بدن از قبیل عرق، ادرار، اشک چشم و سایر ترشحات، کلمه خلط را اطلاق نمى‏ کردند.

۲٫ همان‏طور که ما نیز امروزه مى‏ گوییم، غذا در بدن مى‏ سوزد و حرارت ایجاد مى‏ کند که بر حسب کالرى اندازه گیرى مى‏ شود. اگر این سوخت ‏وساز ناقص باشد، مواد نیم‏ سوخته در خون و مایعات بدن جمع شده و رسوب‏هایى در اعضا و اجزاى بدن ایجاد مى‏ کند و از این راه بیمارى‏ هاى گوناگونى به وجود مى ‏آید.

قدما هم مى‏ گفتند اخلاط در بدن مى ‏سوزد و جزء لطیف آن‏ها بخار مى ‏شود و جزء غلیظ و معدنى آن‏ها به شکل رسوب در اعضاى بدن جاى‏گیر شده، بیمارى‏ هایى را به وجود مى‏ آورد. این رسوب که البته در حال عادى، وجود ندارد و غیر طبیعى است به نام سوداى غیر طبیعى نامیده مى ‏شود، بنابراین، سوداى طبیعى مواد ارضى معمولى موجود در خون است و سوداى غیر طبیعى، خاکسترى است که از سوختن اخلاط در بدن به وجود مى‏ آید. از سوختن خون سوداى دموى، از سوختن صفرا سوداى صفراوى، از سوختن‏ بلغم سوداى بلغمى و از سوختن سودا، سوداى سوداوى به وجود مى ‏آید.

این‏ها را مى ‏توان کم‏ و بیش با اصول علمى امروزه تطبیق کرد؛ مثلا سوداى بلغمى عبارت است از اسید اوریک و اورات‏ها زیرا این مواد از سوختن نوکلئوپروتئیدها به وجود آمده و نوکلئوپروتئیدها جزء اصلى هسته گلبول‏هاى سفید بوده و گلبول‏هاى سفید قسمت اعظم لنف را تشکیل مى ‏دهد و لنف چنان‏که گفتیم همان بلغم است پس وقتى که مى‏ گوییم بلغم مى‏ سوزد و سوداى بلغمى از آن به وجود مى ‏آید معنى و مفهوم آن این است که گلبول‏هاى سفید خراب شده و نوکلئوپروتئیدهاى آن بر اثر یک سلسله فعل و انفعالاتى که از نوع اکسید اکسیون یعنى سوختن هستند به اسید اوریک و اورات‏ها تبدیل مى‏ شود.

صفرا نیز پس از سوختن در بدن به سوداى صفراوى تبدیل مى‏ شود و متیل کلانترن یا مواد دیگرى نظیر آن که مولد سرطان است در حین سوختن به وجود مى ‏آید. بنابراین، عقیده قدما که مى‏ گفتند سرطان از احتراق صفرا در بدن به وجود مى‏ آید کاملا منطبق با حقیقت بوده است.

مطلب قابل توجه دیگر اینکه در کتاب سرطان‏شناسى، تألیف آقاى دکتر آرمین، صفحه ۲۶۵ نوشته است:
«چون در سرطان‏ها لکوسیتوز پیدا مى‏ شود میزان نسبى اسید اوریک افزایش مى‏ یابد».
این عقیده را شیخ و سایر اطباى قدیم نیز داشته ‏اند، منتها، به این عبارت آن را ادا کرده‏ اند که بلغم و سوداى بلغمى مخلوط با صفراى سوخته در سرطان زیاد مى‏ شود و در بالا گفتیم که بلغم همان لنف است که شامل مقدار زیادى لکوسیت است و سوداى بلغمى همان اسید اوریک است که در مایعات و بافت‏ها جمع مى‏ شود.

اطباى قدیم از این تئورى و هر تئورى دیگرى که در علم الامراض به کار مى بردند نتایج عملى گرفته و در درمان‏شناسى از آن‏ها استفاده مى‏ کردند و چون از طرف دیگر، با تجسسات و تحقیقات زیاد از خواص کلّیه مواد حیاتى و نباتى و معدنى که طبیعت در دسترس آن‏ها قرار داده بود آگاه بودند، در هر مورد، به مقتضاى وضعیت بیمار، درمان مناسبى به کار مى ‏بردند.

مثلا، براى دفع سوداى بلغمى، یعنى، اسید اوریک از بدن سورنجان مصرى‏ تجویز مى‏ کردند و امروز مى‏ دانیم که سورنجان بهترین دافع اسید اوریک از بدن است و مخصوصا در مورد سرطان معلوم شده است که این گیاه از بزرگ شدن غده سرطانى جلوگیرى مى‏ کند و به اصطلاح کارسینو اینى بیتور است و نیز پنیر آب یا شیر بریده که به عربى ماء الجبن و به فرانسه پتى له‏ گویند تجویز مى ‏کردند که ملین و مدر است و فضولات و رسوب را از بدن دفع و خون را تصفیه مى‏ کند و براى کلیّه بیمارى‏ هاى سوداوى نافع است.