تفاوت‏ برص قابل درمان و غیر قابل درمان

تفاوت‏ برص قابل درمان و غیر قابل درمان
سفیدى‏ ها یا سیاهى‏ هاى پوستى برص یا ویتیلیگو بدو حالت مى‏ باشند یک نوع آن را برص یا پیسی اصلى گویند که معمولا در بعضى خانواده‏ها مشاهده مى‏ شود و با امکانات زمان حاضر قابل مداوا نیست نوع دوم لکه‏ هاى سفیدى است که اصطلاحا آنها را بهق گویند و تا حدودى قابل مداوا و برگشت مى‏ باشند

روش تشخیص برص قابل درمان و غیر قابل درمان:
۱- اولین روش تشخیص برص از بهق: اگر سوزنى به لکه‏ هاى بهق زده شود به‏طورى‏ که زیاد به عمق بافت فرو نرود و بر عضلات عضو نرسد از جاى سوزن مقدارى خون خارج مى ‏شود درصورتى‏ که اگر به لکه‏ هاى برصى سوزن زده شود مقدارى مایع زرد رنگ که همان آب میان‏بافتى مى‏ باشد از آن خارج مى‏ گردد

۲- دومین روش تشخیص برص از بهق: اگر به لکه‏ هاى برصى چه برص سفید باشد و چه برص سیاه دقت شود این لکه‏ ها کمى فرورفتگى دارند و سطح سفیدى یا سیاهى برص از سطح پوست سایر قسمتهاى بدن پائین‏تر است درصورتى‏ که لکه‏ هاى بهق هم سطح سایر قسمتهاى بدن مى‏ باشند (بهق سفید باشد یا بهق سیاه)

۳- سومین روش تشخیص برص از بهق :موهائى که بر روى لکه بهق مى‏ روید همرنگ موهاى قسمتهاى دیگر بدن است درصورتى‏ که موهاى روئیده شده در روى لکه‏ هاى برص معمولا سفیدرنگ‏اند.

۴- چهارمین روش تشخیص برص از بهق: اگر با دست یا وسیله ‏اى لکه‏ هاى تغییر رنگ داده را قدرى مالش دهند لکه هاى بهق قرمز رنگ مى‏ شوند و این خود علامت قابل علاج بودن این لکه‏ هاست درصورتى‏ که لکه‏ هاى برصى با مالش تغییر رنگ نمى‏ دهند و این علامت نشانه صعب العلاج بودن این بیمارى است.

تذکر: بهق و برص هرکدام دو نوع مى ‏باشند سیاه و سفید و نوع سیاه بهق و نوع سیاه برص هم وجود دارد لکن ندرتا مشاهده مى‏ شود.
لازم به ذکر است که با پیشرفت علم لیزر مى‏ توان لکه‏ هاى سفید برصى را از بین برد و آنها را تغییر رنگ داد امّا این عمل مداوا نیست بلکه تغییر رنگ پوست مى‏ باشد و امکان برگشت آن بحالت اول زیاد است.

مردم قدیم هنگامى که لکه‏ هاى برصى به زیبائى آنان لطمه مى‏ زده رنگهائى از پوست گردو و چند گیاه دیگر درست مى‏ کرده‏اند و سفیدى‏ ها را با آن رنگها که تقریبا هم‏رنگ بقیه پوست بدن بوده است رنگ‏آمیزى مى‏ کرده‏اند.

منبع: خسروى، سید مهدى، طب سنتى خسروى: درمان بیماریهاى مختلف با گیاهان دارویى و مواد طبیعى، ۱جلد، برکت کوثر – همدان، چاپ: اول، ۱۳۸۸ ه.ش.