بوعلی بوعلی باب سلامتی
آویشن بهترین رقیق کننده خون
آویشن بهترین درمان کننده غلظت خون خصوصا برای افراد سرد مزاج می باشد
جهت درمان غلظت خون برای افراد گرم مزاج عرق آویشن با عرق کاسنی مصرف شود
در ادامه این مقاله با خواص آویشن در طب فرانسه و طب سنتی ایران بیشتر آشنا می شویم
آویشن یکى از گرانبهاترین گیاهان دارویى روى زمین است، زیرا مواد گوناگون و فوقالعاده مؤثرى در آن وجود دارد که بدون اغراق به اندازه مجموعه داروهاى یک داروخانه در وجود آدمى تأثیر و در درمان بیمارى هاى مختلف اعجاز مى کند.
آرنوزان استاد و پروفسور عالیقدر فرانسوى، که در خارج از مرزهاى فرانسه نیز شهرت و معروفیت به سزایى دارد، در کتاب درمانشناسى؛ و نیز پلانشون، پروفسور و استاد دانشکده داروسازى مون پلیه، در کتاب مفردات پزشکى، همچنین پارتوریه، استاد و متخصص بیمارى هاى کبد، در کتاب درمان بیمارى هاى کبد به وسیله گیاهان طبى، چنین مى نگارند:
۱٫ آویشن مقوى معده و اعصاب است و به علت عطر و طعم مطبوعى که دارد، یک داروى اشتهاآور و هاضم غذا است.
۲٫ آویشن یک داروى ضد تشنج (آنتى اسپاسمودیک) است و تعداد زیادى از بیمارى هاى مختلف که ظاهرا هیچگونه شباهتى با یکدیگر ندارند و همه آنها به علت تشنج رگ ها و ماهیچه هاى صاف و مجارى داخلى بدن بروز مى کنند را معالجه مى کند. از اینجا، اهمیت آویشن در طب امروز معلوم مى شود.
۳٫ آویشن گازهاى روده ها را جذب کرده و از بین برده و در درمان نفخ معده و روده ها مؤثر است.
۴٫ آویشن رقیق کننده خون است و گردش خون را تحریک و جریان آن را منظم مى کند.
۵٫ آویشن هوش و قوه ادراک را زیاد مى کند.
۶٫ آویشن اعمال اعضاى جنسى را در بدن تحریک و تقویت مى کنند.
۷٫ آویشن در درمان بیمارى هاى ریوى، زکام، برونشیت، آسم، گریپ، سیاه سرفه و آنژین مفید بوده و خلط آور خوبى است.
۸٫ آویشن ترشح آب دهان، ترشح عرق و ترشح بول را زیاد مى کند و از این لحاظ آن را در بیمارى هاى مربوط مورد استفاده قرار مى دهند.
۹٫ آویشن به عقیده شابرول و پارتوریه، متخصصان بیمارى هاى کبد، ترشح صفرا را زیاد مى کند و آن را به جریان مى اندازد، بنابراین، سلولهاى کبد را به کار و فعالیت وامى دارد و در این مورد اصطلاحا مى گویند کلرتیک است.
۱۰٫ آویشن قاعده آور (مدر طمث) است و در بانوانى تجویز مى شود که قاعده آنان بند آمده است، یا اینکه ترشحات سفید در آنها دیده مى شود.
۱۱٫ آویشن به علت وجود تیمول که در آن است یک ضد عفونى و ضد انگل قوى است و انواع کرمهاى روده از قبیل تریکوسفال آنکیلوستوم و اکسیور (کرمک) را مى کشد و علاوه بر کشتن کرمها، تخم کرم را نیز از بین مى برد.
۱۲٫ از آویشن، اسانسى مى گیرند که مسکّن بسیار خوبى براى درمان دردها است و این اسانس را در ترکیب بمترانکیل و بم اپودلدوک که پمادهاى مسکّن خیلى مؤثرى هستند، داخل کرده و به طور موضعى آن را استعمال مى کنند (به پوست بدن مى مالند).
۱۳٫ شستن سر با جوشانده غلیظ آویشن (ده گرم آویشن را در صد گرم آب جوشانیده، صاف کرده به کار برند) موجب جلوگیرى از ریزش موى سر و تقویت پیازهاى آن مى شود و اگر به آن مداومت کنند موى سر را مى رویاند.
۱۴٫ از همه این خواص مهمتر، خاصیتى است که در رأس همه قرار دارد و آن وجود آنتى بیوتیک هاى قوى در آن است. در کتاب مفردات پزشکى در اینباره صریحا آمده است: «آویشن ضد باکترى و ضد عفونى کننده قوى است»، همچنین آرنوزان در کتاب خود مى نویسد: «داراى خواص ضد عفونى کننده خیلى قوى است»، به همین جهت آن را مثل آنتى بیوتیکها در بیمارى هاى میکروبى و عفونتهاى داخلى بدن (بهطور جوشانده یا دمکرده) تجویز مى کنند و نیز از اسانس آن یک نوع ادکلن، به منظور ضد عفونى کردن و نیز صابونهاى مایع و جامد براى تمیز کردن دستها در اعمال جراحى ساخته شده است. آویشن همچنین براى حفاظت و نگهدارى گوشت به کارمى رود.
دو تن از دانشمندان موسوم به لیون و لوازو ترکیب زیر را جهت ضد عفونى کردن دهان تجویز کرده اند:
تیمول ۲۵/ ۰ گرم
فنول ۱ گرم
اسید بوریک ۲۵ گرم
تنتوراکالیپتوس ۱۰ گرم
آب ۱۰۰۰ گرم
۱۵٫ براى تقویت عمومى بدن و به کار انداختن اعمال پوست بدن، ۵/ ۰ گرم تا ۲ گرم اسانس آویشن را با ۳۰۰ گرم کربنات دوسود مخلوط کرده در وان حمام مى ریزند و بدن را در آن حمام مى دهند و از این راه، بیماران مبتلا به روماتیسم اثرات خوب از آن گرفته اند.
۱۶٫ اسانس آویشن را براى بى حس کردن دندان کرمخورده تجویز مى کنند، به این طریق که مقدار کمى پنبه بر سر چوب باریکى پیچیده و مقدار خیلى جزئى از اسانس را به آن آلوده و به داخل دندان کرمخورده مى مالند، درد را برطرف مى کند.
شما کدام یک از محصولات را در لابراتوارهاى امروزه دنیا سراغ دارید که بتواند با آویشن، این گیاه پیش پاافتاده که به طور خودرو در بیابانها و تپه ها مى روید، رقابت کند و اینهمه خواص طبى داشته باشد.
مصرف روزانه آویشن
ده تا پانزده گرم آویشن را در یک لیتر آب جوشان دم کرده و پنج تا شش فنجان آن را در روز تناول کنید؛ دمکرده رقیق آویشن را مى توان جانشین چاى صبح و عصر کرد و آن را با عسل شیرین کرده و خورد.
انواع آویشن:
آویشن بر دو نوع است؛ یکى آویشن شیرازى و دیگرى آویشن کوهى که نوع کوهی، عطر، تندى، تیزى و قوت بیشترى دارد. یک نوع شبیه به آن نیز وجود دارد که به اسم کاکوتى معروف است. آویشن را در لرستان ازگوه و در تبریز و شهرهاى آذربایجان ککلیک اوتى و در همدان آذربه مى گویند و به عربى صعتر مى گویند.
جایگاه آویشن در پزشکى کهن
اگر کتابهاى پزشکى و داروسازى را ورق بزنیم و به عقب برگردیم، به موقعى مى رسیم که کتاب قانون ابن سینا، در دانشکده هاى پزشکى اروپا، تدریس مى شد. خواص آویشن را، که در اینجا ذکر کردیم، در کتاب قانون نیز عینا خواهیم یافت، با این تفاوت که همه این خواص در قانون ابن سینا دیده نمى شود و با مطالعاتى که پس از آن پزشک بزرگوار و نابغه دوران، توسط پزشکان و محققان ایرانى صورت گرفته است، خواص دیگرى نیز براى آن کشف کرده اند.
چنانکه گفتیم جامع ترین کتاب طب گیاهى کتاب تحفه حکیم مؤمن است، که در عصر شاه سلیمان صفوى توسط پزشک عالى قدر ایرانى، میر محمد مؤمن تألیف شده است. از آن دوران به این طرف، که مدت سه قرن مى گذرد، مطالب این کتاب، که به منزله جواهر گرانبهایى است، همواره مورد استفاده پزشکان اروپا بوده و درباره هر کلمه و هر مطلب آن، مطالعات و تحقیقات دقیق به عمل آورده موافقتها و مخالفتها کرده اند و با بحث و انتقاد زیاد، بالأخره امروزه ما همه آن مطالب را در صدها جلد کتاب مفردات پزشکى، طب گیاهى و فارماکوپه ها و کدکسها که در دانشکده هاى پزشکى و داروسازى دنیا تدریس مى شود، مى بینیم.
چون ما معتقدیم که دانستن این مطلب و نظیر چنین حقایقى براى ما ایرانیان از هر چیز لازمتر است، در اینجا به بعضى نکات و نمونه هاى برجسته و حساس اشاره مى کنیم تا بر خوانندگان با کمال وضوح و صراحت ثابت شود چگونه پزشکان قدیم ایران، پیشکسوت، استاد و معلم پزشکان کنونى دنیا هستند.
در کتاب سلامت و تغذیه به وسیله گیاهان تألیف درومر چنین مى خوانیم:
سابقا قائل بودند که آویشن خاصیت تقویت قواى دماغى دارد و ذهن را روشن و حافظه را زیاد مى کند. پس از آن مدتى منکر این خاصیت شدند، ولى تحقیقات جدید نشان داد که آویشن واقعا هوش را برمى انگیزاند و نیز در تحریک گردش خون و اعمال جنسى مؤثر است.
حال ملاحظه فرمایید که در اینباره تحفه حکیم مؤمن چه مى نویسد. تحفه چنین مى نویسد:
و چون شب وقت خواب مقدار یک مثقال آن را بخورند و بخوابند و مداومت بر آن نمایند ذهن را تقویت بخشد و رنگ رو را نیکو گرداند.
و در جاى دیگر مى نویسد: «آویشن مبهى است».
لئونس کارلیه در کتاب سبزىها و میوه هاى شفابخش، درباره آویشن شیرازى از قول پروفسور تروسو نقل مى کند و مى گوید: «آویشن دشمن سم است». مىدانیم که تروسو یکى از بزرگترین و معروفترین پزشکان کشور فرانسه بوده که درست یکصد سال پیش درگذشته است. از آن زمان تا امروز، علاوه بر ضدّ سم بودن آویشن، ضد عفونى بودن و ضد باکترى بودن آن نیز توسط پزشکان اروپا کشف و اظهار شده است، ولى اگر به کتاب تحفه حکیم مؤمن مراجعه کنیم، خواهیم دید که در خواص آویشن کلمه «با قوت تریاقیت» ذکر شده است. تریاق در اصطلاح قدما به معنى ضدّ سم است و آن را به مفهوم وسیعترى هم به کار مى برند که عبارت است از ضد زهر حشرات، حیوانات موذى و ضد عفونت در بیمارى ها.
چنانکه حکیم مؤمن مى نویسد:
مرباى آن با شکر و یا عسل [و به دستور گلقند] دو مثقال آن در دفع سموم و امراض نامبرده قوى الاثر است. همچنین است آشامیدن دو مثقال آن با عسل جهت گزیدن عقرب و سایر حشرات و …
حتى همانطور که امروزه معتقدند، مى نویسد:
مخرج اقسام کرم معده و حب القرع است.
– خواص آویشن در کتب قدیم
خواص متعددى که امروزه براى آویشن قائلاند و ما آنها را شرح دادیم، در تحفه حکیم مؤمن نیز دیده مى شود که عینا با توضیحاتى در پرانتز نقل مى کنیم:
آویشن محلل ریاح است[ (نفخ معده و روده ها را از بین مى برد)]؛
آویشن مشهى غذا است [ (اشتهاآور)]؛
آویشن مبهى است[ (قوه باه را زیاد مى کند)]؛
آویشن منقّى ریه و معده و جگر و امعاء از رطوبات و بلغم [ (ترشحات مخاط؛ یعنى، موکوس را از سطح مخاطى ریه، معده، جگر و امعاء پاک مى کند و به همین جهت، همانطور که گفتیم در گریپ، سرفه برنشیت، سیاه سرفه و … مفید واقع مى شود)]. است
آویشن مسکّن وجع دندان؛ مسکّن ورک [ (استخوان و مفصل تهى گاه)]؛ می باشد
آویشن مسکن وجع مثانه و رحم مدر بول [ (ادرارآور است)]؛ است
آویشن مدر حیض است[ (در بانوانى که قاعده شان قطع شده است، مؤثر واقع مى شود)]؛
خوردن آویشن با آب انجیر جهت ربو [ (آسم)] مفید است و سرفه نافع است
آویشن با انجیر خشک عرق آورد [ (معرق است)] و رنگ رو را نیکو گرداند.
رافع قولنج بلغمى و ریحى است [ (قولنجها به علت تشنج بروز مىکنند و آویشن، قولنج، یعنى، تشنج را برطرف مىکند پس بهنوعى آنتىاسپاسمودیک است)]؛
با آب کرفس جهت تفتیت حصات [ (خرد شدن سنگ)]
و عسر البول؛ مضغ [ (جویدن)] آن جهت تسکین درد دندان؛ با اطعمه غلیظ باعث خوشبویى و سرعت انحدار [ (گذشتن غذا)] و زیادتى لذت و لطافت آنها است، مانند هریسه گندم [ (حلیم)] و باقلا و عدس و کله پاچه و گوشت گوساله و مانند آنها [ (توضیح آنکه غذاهاى ثقیل، مانند حلیم، باقلا، عدس، کله پاچه و گوشت گوساله را براى اینکه زودهضم و از معده داخل روده ها شود و نیز گازها و نفخ حاصل از آن دفع گردد، به آنها آویشن کوبیده را مانند ادویه اضافه مى کردند. امروز هم در اروپا به عنوان ادویه معمول است)]؛
محلل ریاح و نفخ حاصله از غذاها؛ ضماد آن با عسل جهت عرق النسا و وجع ورک.
آنچه ذکر شد، قسمتى از خواص آویشن بود که در تحفه حکیم مؤمن آورده شده است و در کتابهاى اروپایى هم هست، علاوه بر اینها، چند خاصیت دیگر نیز در تحفه دیده مى شود که در کتابهاى کنونى نیست،
از جمله اینکه هرگاه آویشن را با پنیر تازه تناول کنند و به این کار هر روز ادامه دهند، جهت تسمین بدن (چاق شدن) مفید است؛
جویدن آویشن براى تقویت چشم نافع است؛
اگر آب آویشن تازه را که از کوبیدن و فشردن آن به وجود مىآید، صاف کرده به چشم بچکانیم، جهت رفع بیاض (سفیدى قرنیه یا لک قرنیه) مفید است و قطور آویشن (چکاندن در گوش) جهت رفع ثقل سامعه و با شیر جهت تسکین وجع (درد) آن نافع است؛
همچنین آشامیدن جوشانده آویشن با مقدار مساوى با عناب جهت تصفیه خون مفید است.
آویشن دومین گیاه طبى که قرنها مورد توجه ایرانیان بوده است، با ذکر شواهد و مثال و تطبیق با طب جدید در معرض قضاوت خوانندگان قرار گرفت. منظور اینکه خوانندگان توجه داشته باشند: آنچه مى نویسیم ادعا نیست، حقیقت است، حقیقتى محض. ایرانى باید افتخار کند که پدرانش پیشکسوت پزشکى دنیا بوده اند.
تمام مطالب در سایت بوعلی باب سلامتی زیر نظر متخصصین طب سنتی می باشد
تهیه و تنظیم از تیم پژوهشی بوعلی باب سلامتی
www.boalii.ir
استفاده از مطالب سایت بدون ذکر منبع طبق ماده ۱۲ قانون جرائم رایانه‌ای مورد پیگیری قرار خواهد گرفت
