به گزارش بوعلی و به نقل از تسنیم، یوسف اصغری کارشناس سطح عالی حوزه و مدرس حوزه و دانشگاه درباره زالو درمانی و کاربرد آن در پزشکی اظهار داشت: زالو درمانی مطابق با شواهد تاریخی، طب ایرانی بهعنوان یکی از جامعترین مکاتب طبی دنیا، برای پیشگیری و درمان در زمانهای مختلف از روش زالو درمانی با پاتولوژی اخلاطی– مزاجی توسط حکما استفاده کرده است.
به گفته یوسف اصغری، بر درمانگران لازم است برای کسب مهارت بیشتر در زمینه زالو درمانی، اطلاعات لازم را از کتب و آثار حکما استخراج و مطالعه کنند.
این مدرس حوزه و دانشگاه افزود: حکمای طب ایرانی از دیرباز برای درمان و پیشگیری از بیماریهای ناشی از پرخونی و اختلالات گردش خون، بیماریهای پوستی و مشکلات موضعی همچون غانغاریا (Gangrene)، بواسیر (Hemorrhoids)، و غیره در برخی افراد که شرایط لازم را داشتهاند، از زالو استفاده میکردند.
اصغری ادامه داد: حکما در زالودرمانی، تدابیر دقیقی مانند پاکسازی بدن، آمادهسازی برای دفع مواد زائد و … حین و بعد از زالو درمانی (مانند روشهای انعقاد خونریزی ثانویه، حفاظت از زخم، …)، شرایط موضع، شرایط زالو و نوع آن، آماده کردن زالو، شرایط بیمار و غیره بنا بر تجربه و مباحث عقلی را مطرح کردهاند.
وی اضافه کرد: همچنین برای جسم خشک زالو، روغن آن، ضماد و لوسیون زالو خواصی را بیان کردهاند که میتوان از آنها برای پیشگیری و بهبود بیماریها استفاده کرد.
این مدرس حوزه و دانشگاه گفت: زالوی طبی از نوعی است که دارای آروارهدار بی خرطوم است. زالو توانایی بسیار زیادی در تولید بزاق دارد و زمانی که به میزبان میچسبد بزاقی از زیر بدن زالو سرازیر میشود. بزاق زالو دارای ماده ضد انعقادی به نام هیرودین Hirudin است که توانایی بالایی ضد انعقادی دارد.